fbpx
piątek, 29 marca, 2024
Strona głównaBiznesCzy Unia Europejska chce nas zagłodzić? Absurdalna dyrektywa SUD

Czy Unia Europejska chce nas zagłodzić? Absurdalna dyrektywa SUD

Pandemia koronawirusa, wojna na Ukrainie i zawirowania na rynkach energetycznych to okres, w którym kierunki prowadzonej polityki dążyć powinny do gospodarczej stabilizacji i – o ile to możliwe – rozwoju konkretnych sektorów. Unia Europejska zdaje się tego nie rozumieć.

Zakres działań dotyczących realizacji strategii Europejskiego Zielonego Ładu, w tak trudnym czasie jak obecny, musi zostać szczegółowo zrewidowany. Nie ma innej możliwości, jeśli nadal chcemy mówić o Unii jako o obszarze bezpiecznym pod względem produkcji żywności. Decydenci muszą wreszcie zdać sobie sprawę z odpowiedzialności, która ciąży dziś na ich barkach i z konsekwencji podejmowanych przez nich decyzji. Eksperci w ostatnich latach wielokrotnie podnosili kwestię zaopatrzenia w żywność jako jednego z najważniejszych elementów bezpieczeństwa Wspólnoty; obok bezpieczeństwa energetycznego i militarnego. Jaka logika zaprowadziła zatem Unię do stworzenia dyrektywy SUD?

Absurdalna dyrektywa

SUD to unijna dyrektywa w sprawie zrównoważonego stosowania środków ochrony roślin. Jej podstawowym celem jest ograniczenie możliwości wykorzystywania szkodliwych – z punktu widzenia Komisji Europejskiej – środków, których zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa produkcyjnego w sektorze roślinnym. Większość państw UE wprost wskazuje na szkodliwość rozwiązań forsowanych przez Brukselę. Dlaczego?

Dyrektywa, poza obligatoryjnym ograniczeniem możliwości stosowania środków ochrony roślin o 50 procent (o tym później), posługuje się także niejasnym – z prawnego punktu widzenia – terminem „obszarów wrażliwych”. Co jest, a co nie jest obszarem wrażliwym pozostaje kwestią dyskusyjną, ale martwić powinno nas, że na tak pojmowanym areale stosowanie pestycydów będzie absolutnie zakazane.

Autorzy nie uraczyli zainteresowanych uzasadnieniem tak daleko idącego ograniczenia, zapewne zdając sobie sprawę z niejednoznacznego zdefiniowania „obszaru wrażliwego” w unijnym prawie. Strona francuska zwróciła uwagę, że w przypadku ich kraju za takowe uznać można nawet między 60 a 80 procent gruntów rolnych. Podobne wartości odnieść można do innych krajów Unii Europejskiej – w tym Polski. Brak precyzji przepisów może poskutkować ich nadinterpretacją oraz wprowadzeniem zakazu na polach, względem których nie istnieją żadne przesłanki ku wprowadzaniu dodatkowych restrykcji. W zasadzie nie „może poskutkować”, a zapewne poskutkuje, bo w dane dotyczące poziomów użycia środków ochron roślin wgląd będą miały – tak, tak – organizacje pozarządowe.

Wszechwładne NGOsy

Unijni „eksperci” wymyślili, że doskonałym pomysłem będzie stworzenie systemu informatycznego, do korzystania z którego rolnicy zostaną zobligowani odpowiednimi przepisami. Wszyscy. Narzędzie będzie gromadziło dane na temat poziomów aplikacji środków ochrony roślin, które to dane rolnicy sami będą musieli wprowadzać do rejestru. Oczyma wyobraźni możemy zobaczyć, jak ochoczo z tego rozwiązania korzystać będą szczególnie najstarsi z nich, prowadzący swoje gospodarstwa na 1, 2 czy 3 hektarach. Mówiąc wprost – nowe narzędzie znacznie utrudni prace kilku milionom ludzi. To dodatkowa biurokracja, kolejne koszty oraz poważne niebezpieczeństwo, ponieważ dostęp do rejestru mają zyskać organizacje pozarządowe, które zasłynęły szeregiem manipulacji wykorzystywanych w ideologicznej walce z rolnikami. Będzie „zabawnie”.

Niesprawiedliwe ograniczenie

Dyrektywa SUD wprowadza także sztywną metodę redukcji użycia środków ochrony roślin. Otóż państwa członkowskie UE do 2030 roku zobligowane są do ograniczenia poziomów stosowania środków ochrony roślin o 50 procent. Co to w zasadzie oznacza? Zarówno kraj zużywający niewielką ilość substancji czynnych jak i ten, który środków ochrony roślin zużywa sporo, będą musiały zredukować ich wykorzystanie o połowę. Efekt będzie taki, że Polska, jako kraj o niskim poziomie chemizacji rolnictwa, będzie mogła wykorzystywać bardzo niewielkie ich ilości, a na przykład Holandia, po dokonaniu zgodnej z przepisami redukcji, będzie mogła wykorzystywać większe ilości substancji czynnej niż Polska dziś. Ten absurdalny problem dotyczy wielu krajów, więc nie jesteśmy tu odosobnieni, niemniej lobbing największych gospodarek starej Unii może w tym przypadku wygrać z logiką i sprawiedliwością. Wskaźnik poziomu redukcji nie uwzględnia także warunków geograficznych, społeczno-gospodarczych czy szeregu innych czynników, które powinny być wzięte pod uwagę przy projektowaniu nowego, skrajnie restrykcyjnego, prawa.

Przedstawiciele polskich organizacji rolniczych wskazują, że w odniesieniu do naszego kraju już ograniczenie na poziomie 30 procent może poważnie zagrozić bezpieczeństwu upraw, a co za tym idzie także sektorowi hodowlanemu (większość zbóż uprawianych w Polsce to rośliny produkowane na potrzeby przemysłu paszowego, a więc wykorzystywane do skarmiania zwierząt). Mówiąc wprost: jeśli unijne ograniczenie wejdzie w życie nasze pola staną się pożywką dla roślin grzybowych i szkodników.

Dwa lata na opamiętanie się

Komisja Europejska założyła sobie, że nowe prawo ma wejść w życie wraz z początkiem 2025 roku. Dla urzędników nie ma znaczenia, że decyzja o dobrowolnym wprowadzeniu zagrożenia dla bezpieczeństwa żywnościowego ponad 450 mln osób, nie została poparta żadnym szczegółowym dokumentem prezentującym ocenę skutków regulacji nowych przepisów. Cała nadzieja w tym, że państwa członkowskie UE wypracują wspólny front w celu zablokowania szkodliwej inicjatywy legislacyjnej. Znając upór unijnych dygnitarzy będzie to jednak szalenie trudne, bo nie o ekologię chodzi tu przecież politykom.

Jacek Podgórski
Jacek Podgórski
Dyrektor Forum Rolnego Związku Przedsiębiorców i Pracodawców. Członek zespołu problemowego ds. ubezpieczeń społecznych oraz zespołu problemowego ds. międzynarodowych Rady Dialogu Społecznego. Były dyrektor Forum Podatkowo-Regulacyjnego w Departamencie Prawa i Legislacji ZPP. Wieloletni dyrektor Instytutu Gospodarki Rolnej. Autor licznych publikacji z zakresu funkcjonowania gospodarki rolnej Polski i Unii Europejskiej. Były dziennikarz i felietonista.

INNE Z TEJ KATEGORII

Polska chce zwiększyć eksport do Chin

W Warszawie miało miejsce polsko-chińskie spotkanie, którego głównym tematem była współpraca w sektorze rolno-spożywczym.
2 MIN CZYTANIA

Salony kosmetyczne toną w długach

W ostatnim roku gwałtownie wzrosło zadłużenie salonów kosmetycznych i fryzjerskich funkcjonujących w Polsce. Nadzieją jest obniżka stawki VAT dla branży beauty.
2 MIN CZYTANIA

Nierówna konkurencja z Ukrainy przytłacza polskich transportowców

Znów przybywa firm transportowych zmagających się z zatorami płatniczymi – wynika z badania „Skaner MŚP” za I kwartał tego roku, zrealizowanego dla BIG InfoMonitor. Zaległości w transporcie wzrosły w minionym roku o niemal jedną piątą. Co jest tego powodem?
3 MIN CZYTANIA

INNE TEGO AUTORA

Infrastrukturalny must have

Skomplikowana sytuacja geopolityczna i kryzysy, z którymi w ostatnich latach mierzyć musiała się krajowa gospodarka, pokazały, że infrastruktura obsługująca logistykę i transport towarów jest dalece niewystarczająca. Przeprowadzenie inwestycji infrastrukturalnych to dziś konieczność.
6 MIN CZYTANIA

Co nam mówią protesty rolników?

Rolnicy, przy wydatnym wsparciu myśliwych i górników, w ostatnich dniach zablokowali centrum Warszawy i wiele istotnych tras w całym kraju. To największy zryw środowiska w ostatnich latach i część ogólnoeuropejskiej serii manifestacji.
4 MIN CZYTANIA

Niedźwiedzia przysługa unijnego dobrodzieja

Gotówka od pewnego czasu zaczęła uwierać unijnych decydentów, którzy wieloma sposobami próbują ograniczać jej rolę w gospodarce na rzecz elektronicznych form płatności. Znów UE chciała pokazać, że ma legislacyjną fantazję. Tymczasem pokazała tylko, że – owszem – ma, ale konsumentów… gdzieś.
4 MIN CZYTANIA