„Wyniki wyborów nie były zgodne z oczekiwaniami… Powinnam wziąć na siebie całą odpowiedzialność i natychmiast rezygnuję z funkcji przewodniczącej DPP” – powiedziała dziennikarzom Tsai, która nadal będzie sprawować funkcję prezydenta.
Główną osią kampanii prezydent Tsai było zachęcanie do głosowanie za wartościami demokratycznymi w obliczu rosnących napięć z Chinami. Kampania wyborcza zdecydowanie jednak koncentrowała się na sprawach lokalnych: zanieczyszczeniu powietrza w centralnym mieście Taichung, korkach ulicznych w technologicznym centrum Tajpej Nangang oraz strategiach zakupu szczepionki COVID-19, której brakowało na wyspie podczas wybuchu epidemii w zeszłym roku. Porażka rządzącej DPP – jak podkreślają komentatorzy – może częściowo wynikać ze sposobu, w jaki radziła sobie z pandemią. Tematyka zagrożenia chińskiego nie odegrała w wyniku kluczowej roli, tak jak to było w wyborach krajowych w 2020 r.
Kandydaci Kuomintangu zdobyli mandaty burmistrza w Tajpej – stolicy Tajwanu, a także m.in w Taoyuan, Taichung i Nowym Tajpej. Partia odniosła zwycięstwo w 13 z 21 wyborów na burmistrza miasta i szefa hrabstwa, a rządząca DDP w 5. To wynik podobny do ostatnich wyborów samorządowych w 2018 roku.
Tajwańczycy wybierali burmistrzów, członków rad miejskich i innych lokalnych liderów we wszystkich 13 hrabstwach i dziewięciu miastach. Odbyło się również referendum w sprawie obniżenia wieku uprawniającego do głosowania z 20 do 18 lat, która to propozycja została odrzucona.
Wybory lokalne na Tajwanie teoretycznie mają charakter wewnętrzny i dotyczą takich kwestii jak: przestępczość, mieszkalnictwo i opieka społeczna, a wybrani reprezentanci nie będą mieli bezpośredniego wpływu na politykę Tajwanu wobec Chin. Jednak jeśli DPP straci wiele miejsc w hrabstwach, ich zdolność do efektywnego rządzenia będzie utrudniona.
Chiński rząd postrzega Republikę Chińską na Tajwanie jako zbuntowaną prowincję, która ostatecznie powinna stać się częścią kontynentu. Ale wielu Tajwańczyków uważa, że ich utrzymująca niezależność wyspa – z własną formą rządów i systemem demokratycznym – jest odrębnym podmiotem. Republikę Chińską na Tajwanie uznaje 13 państw świata.
Stany Zjednoczone nie utrzymują oficjalnych relacji dyplomatycznych z Tajwanem, ale wspierają go militarnie i utrzymują z nią rozbudowane relacje ekonomiczne, podobnie jak większość państw świata.
Na Tajwanie działają dwie główne partie polityczne, które mają różne podejście do Chin. Kuomintang (KMT) to partia założona jeszcze przez Czang Kaj-Szeka, który w 1949 r. zbiegł na wyspę po przegranej wojnie z komunistami, uznaje jedne Chiny (te z siedzibą w Tajpej) i jest przeciwna postulatom niepodległości Tajwanu. Obecnie to ugrupowanie raczej konserwatywnych liderów biznesu jest tradycyjnie postrzegane jako partia prochińska i „gołębia” wobec Chin. Opowiada się za zaangażowaniem gospodarczym we współpracę z Chinami i za zjednoczeniem, choć jej politycy zdecydowanie odcinają się od określania, że są prochińscy.
Ich głównym rywalem jest rządząca Demokratyczna Partia Postępu (DPP) prezydent Tsai, która wygrała miażdżącą przewagą w wyborach krajowych w 2020 r. Zajmuje zdecydowane stanowisko wobec Chin kontynentalnych twierdząc, że Pekin musi okazać szacunek Tajwanowi i że Tajpej nie ugnie się pod presją. DPP została ponownie wybrana na podstawie obietnicy przeciwstawienia się Pekinowi wobec chińskiej polityki dotyczącej Hongkongu. Wysuwała w przeszłości postulat ogłoszenia niepodległości przez Tajwan, jednak obecnie nie podnosi go oficjalnie. W sprawach światopoglądowych reprezentuje liberalne poglądy obyczajowe.
BBC/Associated Press/KR
