Za najstarszy polski klub piłkarski uznaje się Czarnych Lwów (powstały w 1903 r. jako Sława), choć niektórzy badacze uważają, że to inny klub z Leopolis – Lechia Lwów – powinien dzierżyć tę palmę pierwszeństwa (także założony w 1903 r.). Niewątpliwie jednak fani polskiej piłki przychylają się do zdania, że reaktywowana w 2009 r. Pogoń Lwów jest obecnie najstarszym działającym polskim klubem sportowym, bo założonym w roku 1904.
Kiedy przed kilku laty byłem we Lwowie, spotkałem jednego z piłkarzy Pogoni Lwów, który opowiedział mi co nieco o swoim klubie, za którym „skoczyłby w ogień”. Polski piłkarz ze Lwowa (albo raczej po prostu: Lwowiak) w swojej opowieści podkreślał, jak ważne jest, by przetrwała tam tradycja polskiego klubu – klubu, który dla niego jest symbolem polskości i poświęcenia dla ojczyzny. – Czy wie pan, że nieopodal Lwowa, pod Zadwórzem, gdzie zatrzymano bolszewików, walczyło wielu Pogończyków, piłkarzy i kibiców? Nie wiedziałem.
Dzisiejszy mecz Polski z Argentyną jest dobrym pretekstem, by przypomnieć Pogoń Lwów.
Obecnie Pogoń Lwów zajmuje 33. miejsce w tabeli wszech czasów polskiej ekstraklasy będąc jednym z najbardziej utytułowanych przedwojennych polskich klubów piłkarskich, który w międzywojniu aż czterokrotnie zdobył tytuł mistrza Polski. Pogoń Lwów jest kontynuatorem tradycji powołanego wiosną 1904 r. w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie piłkarskiego Klubu Gimnastyczno-Sportowego IV Gimnazjum, działającego od roku 1907 pod nazwą LKS Pogoń. Na przełomie lat 1906 i 1907 młodzież postanowiła się usamodzielnić i powołać do życia niezależny klub z własnym statutem. W 1907 r. uzgodniono w końcu oficjalną nazwę – Lwowski Klub Sportowy „Pogoń” (zaproponował ją Maksymilian Dudryk). Piłkarze występowali odtąd w trójkolorowych strojach: biało-czerwono-niebieskich, a pierwszym prezesem Pogoni został nauczyciel gimnastyki, fan piłki nożnej i założyciel pierwszych drużyn piłkarskich we Lwowie – Eugeniusz Piasecki. Co ciekawe, LKS był współzałożycielem Związku Polskiego Piłki Nożnej przy związku austriackim. Pewnym ewenementem jest też to, że w 1909 r. Pogoń Lwów założyła klub sportowy JKS Jarosław, który de facto był… jej filią i funkcjonował do 1914 r. pod nazwą Pogoń Jarosław.
Po wybuchu I wojny światowej Pogoń Lwów działała w najlepsze i w mieście nadal „kopano w piłkę”. Odbywały się oficjalne rozgrywki – przyjeżdżały drużyny z innych miast, a nawet z zagranicy. Pogoń rozgrywała też mecze z drużynami wojskowymi, głównie z legionistami. Po wywalczeniu przez Polskę niepodległości, 11 listopada 1918 r., Pogoń Lwów zapisała się w historii polskiej piłki nożnej jako pierwszy klub, który rozegrał oficjalny mecz – 18 maja 1919 r. lwowscy piłkarze zwyciężyli reprezentację 5 pułku piechoty (9:3). W meczu tym złotymi zgłoskami zapisał się piłkarz Wacław Kuchar zdobywając aż 5 goli. Jednak niebawem większość piłkarzy Pogoni Lwów chwyciło za broń…
Gdy w 1919 r. Lwów próbowali opanować Ukraińcy, sportowcy Pogoni nie wahali się stanąć do walki i wielu z nich poległo. Ale pogończycy walczyli o niepodległość Polski nie tylko w samym Lwowie, ale wszędzie tam, gdzie toczyły się walki z wrogiem.
Na liście sportowców, którzy oddali życie w walce o niepodległość znajduje się aż 57 członków LKS Pogoń. Wielu pogończyków oddało życie w krwawej bitwie pod Zadwórzem, która została nazwana „polskimi Termopilami”. Z ok. 350-osobowego oddziału – składającego się przede wszystkim ze studentów i gimnazjalistów, wśród których byli także sportowcy LKS Pogoń i kibice klubu – przeżyło zaledwie ok. 30 walczących. (Po heroicznej obronie stacji kolejowej Zadwórze, Budionny zrezygnował z atakowania Lwowa i skierował się na północ, gdzie pod Komarowem poniósł sromotną klęskę).
Mimo ogromnej daniny krwi klub działał praktycznie nieprzerwanie. W 1920 r. Pogoń wystartowała w mistrzostwach okręgu lwowskiego, co było eliminacją do turnieju finałowego o mistrzostwo Polski. Wprawdzie eliminacje przerwał wybuch wojny polsko-bolszewickiej, jednak już rok później rozgrywki przeprowadzono do końca. Mistrzem Polski została wtedy Cracovia, a Pogoń sklasyfikowana została na 4. miejscu. Jednak kolejny rok należał już do Pogoni – w 1922 r. lwowski zespół został mistrzem Polski. W 1923 r. Pogoń obroniła mistrzowski tytuł po raz trzeci udowadniając, że są najlepszym klubem w Polsce. W 1924 r. PZPN odwołał rozgrywki Mistrzostw Polski po to, by zapewnić dobre warunki reprezentacji, która przygotowywała się do występu na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. W roku 1926, pomimo trudnej sytuacji finansowej, udało się Pogoni Lwów zdobyć czwarte z rzędu mistrzostwo. W decydującym meczu Pogoń pokonała Polonię Warszawa 2:0.
31 sierpnia 1939 r. Pogoń zajmowała 3. pozycję w tabeli. Ostatni mecz lwowiacy rozegrali w Warszawie z Polonią (1:2). Wojna przerwała działalność klubu.
Po 1945 r. Polacy ze wschodnich ziem, przede wszystkim ze Lwowa, znaleźli się wśród animatorów piłki nożnej na ziemiach zachodnich i w Gdańsku. W oparciu o byłych piłkarzy Pogoni odtworzono w Bytomiu – gdzie osiedliło się wielu lwowiaków – Polonię Bytom. Klub przyjął wtedy niebiesko-czerwone barwy Pogoni Lwów. Na cześć lwowskiego klubu barwy takie przyjęły także Pogoń Szczecin, Piast Gliwice, Odra Wodzisław i Odra Opole.
W 2007 r. we Lwowie powstała inicjatywa zjednoczenia młodzieży polskiej wokół sportu. Dwa lata później – dzięki staraniom młodych Polaków mieszkających i studiujących w tym mieście, dzięki wsparciu Konsulatu RP we Lwowie (z konsulem Grzegorzem Opalińskim) i Fundacji „Semper Fidelis”, która przekazała dotację na działalność – Lwowski Klub Sportowy Pogoń został reaktywowany. Reaktywacja Pogoni Lwów została entuzjastycznie przyjęta przez kibiców w Polsce. W pierwszym rozegranym meczu kibicowali Pogoni przedstawiciele polskich władz. W roku 2022 Pogoń Lwów nadal gra. I niech tak zostanie.
